Grotten van Lascaux
De grotten van Lascaux liggen bij de plaats Lascaux in de vallei van de Vézère op het grondgebied van de gemeente Montignac in het Franse departement Dordogne (regio Aquitanië). In 1940 werden in een grot een groot aantal rotswandschilderingen ontdekt. Deskundigen dateren de oudste rotsschilderingen uit deze Grot van Lascaux op 15.000 v.Chr, de jongste op 10.000 v.Chr. Het is de rijkst beschilderde prehistorische grot die tot nu toe is ontdekt.
Ontdekt in 1940 en geplaatst op de werelderfgoedlijst van de UNESCO als onderdeel van de prehistorische locaties en beschilderde grotten in de Vézérevallei gaat de grot van Lascaux door voor de "Sixtijnse Kapel van de Paleolithische Kunst".
De ontdekking
Op 8 september 1940 hoeft Marcel Ravidat (1923-1995) niet te werken in de garage in Montignac en gaat met 3 vrienden, onder wie Jacques Marsal, naar het bos op de heuvel van Lascaux. Er is daar enige tijd geleden een dennenboom omgewaaid en ze weten dat er daardoor een gat is blootgelegd dat overgroeid is door braamstruiken.
Ze maken het gat iets groter en vinden een verticale schacht. Marcel kruipt door het gat en verliest zijn houvast. Hij schuift door tot het einde van de gang en roept dan zijn vrienden. Samen, en met behulp van een kleine olielamp, staan ze in een grot van 20 op 8 met een hoogte van 7 meter. Ze zien op de wanden afbeeldingen in rode, gele, bruine en zwarte kleuren. Ze beseffen dat ze een ontdekking hebben gedaan en komen de dag erna terug met sterkere lampen en vinden nog een schacht. Uiteindelijk verwittigen ze na 3 dagen de onderwijzer Laval. Het nieuws verspreidt zich snel en de grot wordt uitgerust om bezoekers te kunnen ontvangen.
Beschilderingen
De schilderingen hebben vooral dieren als onderwerp; bizons, herten, neushoorns, runderen, paarden, rendieren en stieren. De tekeningen en de (aard)kleuren zijn goed bewaard gebleven. Veel "schilderingen" hebben geheel gekleurde vlakken, andere zijn uitgevoerd als krachtige lijntekeningen en gravures.
De grot wordt echter bedreigd door bacteriën en schimmels. Wetenschappers hebben schimmels ontdekt - kleine witte donsharen ontdekt op de bodem en de zijwanden. Men noemt de Fusarium solani een vrij sterke en schadelijke zwammensoort[1]. Het is niet de eerste keer dat er zich problemen voordoen. In 1963 moest men het publiek al de toegang ontzeggen, omdat er vorming van groene algen en schimmels, die te wijten zijn aan een onophoudelijke toeloop. Sindsdien is de grot niet meer voor publiek toegankelijk; in de onmiddellijke nabijheid een naburige grot is echter een replica (Lascaux II) gemaakt die wél voor het publiek toegankelijk is. Deze replica is beter geschikt voor de ontvangst van grote stromen bezoekers en bovendien aangepast voor gehandicapten. De bouw startte in 1972 op 200 meter van de grot en was in 1984 gereed.
Men noemt de prehistorische periode in de kunst van 25.000 - 10.000 v.Chr. (in het laat-paleolithische tijdperk) de Magdaléniencultuur, naar de grot van La Madeleine, eveneens in de Dordogne.