Francesco Griffo

Francesco Griffo (1450- 1518) (ook genoemd Francesco da Bologna) was een Venetiaans stempelsnijder en letterontwerper. Hij werkte voor Aldus Manutius en ontwierp voor diens drukkerij verscheidene lettertypen waaronder het eerste cursieve type. Zijn romeinen vertonen een graad van abstractie van de kalligrafie die niet te vinden is in het werk van zijn vroegere leermeester Nicolas Jenson.

Nadat Manutius een monopolie op het gebruik van cursieve letters en het publiceren van Grieks met toestemming van de Venetiaanse overheid had bereikt, kreeg hij ruzie met Griffo. Griffo keerde terug naar Bologna en werd in 1516 aangeklaagd voor moord op zijn schoonzoon, die met een ijzerstaaf was doodgeslagen. Dit is de laatste vermelding over Griffo's leven in een historische bron.

Het voorgaande is zo'n beetje alles wat over hem bekend is. Er is zelfs geen afbeelding van hem bekend. Wat niet genoeg benadrukt kan worden is het belang van zijn werk. Het door Griffo ontworpen letterbeeld en zijn cursieven zijn de bron van alle letterontwerpen tot op de dag van vandaag.

Een moderne interpretatie van een van zijn letters is de Monotype Bembo, die gebaseerd is op een romein die gebruikt werd in het boek Petri Bembi de Aetna ad Angelum Chabrielem liber uit 1496.

Invloed

Griffo's lettertypen zijn zeer invloedrijk geweest. Lettertypen gebasseerd op zijn werk zijn onder andere de Monotype "Poliphilus roman", "Bembo Book roman", en "Bembo Titling", Morris Fuller Benton's "Cloister Old Style italic", Jack Yan's "JY Aetna roman", Bitstream "Aldine 401 roman", en Franko Luin's "Griffo Classico roman en italic"; meer verre nazaten zijn de romans van Claude Garamond, Giovanni Mardersteig's "Dante", Robert Slimbach's "Minion" en Matthew Carter's "Yale Typeface".